Klimaatverandering is steeds vaker onderwerp van gesprek. Cijfers tonen aan dat slechts 30% van het plastic in Europa wordt gerecycled, terwijl de vraag van consumenten naar producten en verpakkingen die van duurzame materialen zijn gemaakt blijft toenemen. En met de EU-richtlijn betreffende wegwerpplastic die in 2021 van kracht wordt, zijn veel organisaties nu al bezig om te innoveren en de overstap te maken van plastic verpakkingen naar alternatieven. Stefan Stadler, Teamleider bij Domino's Laser Academy, onderzoekt waarom merken nauw moeten samenwerken met codeer- en markeerexperts om ervoor te zorgen dat de nieuwe verpakkingsalternatieven geschikt voor gebruik blijven.
In maart 2019 heeft het Europees Parlement gestemd voor een nieuwe richtlijn die het gebruik van wegwerpplastic zoals bestek, bekertjes en borden, wattenstaafjes, rietjes, roerstaafjes en ballonstokjes vanaf 2021 verbiedt. Bedrijven zijn al bezig met het herevalueren van op aardolie gebaseerd materiaal en meerlaagse plastic folies voor voedselverpakkingen, evenals de mogelijkheden van biobased en recyclebare alternatieven. Hoewel er al veel alternatieve verpakkingsoplossingen zijn, vereisen ze aanpassingen, die van invloed zijn op codeer- en markeerprocessen. Het gevolg is dat steeds meer organisaties zich de volgende vraag stellen: Hoe kunnen we onze duurzaamheid verbeteren, aan wettelijke vereisten voldoen en tegelijkertijd ons huidige codeersysteem behouden?
Er worden veel organische materialen op de markt gebracht ter vervanging van plastic, maar er zijn er maar weinig die door de hele industrie als volwaardige vervanging worden gebruikt. Zetmeel kan, net als veel andere plantaardige materialen, een levensvatbare en milieuvriendelijkere oplossing zijn. De inherente vraag is echter of deze producten volgens dezelfde norm als hun plastic tegenhanger kunnen worden gecodeerd. Gebrek aan kennis over het coderen op deze alternatieven of hoe de codes reageren op andere aanwezige variabelen is een grote barrière voor commercieel gebruik.
Een verandering in verpakkingsmateriaal zorgt voor uitdagingen voor de lasermarkeertechnologie. Om de levensvatbaarheid van het proces te onderzoeken, moeten we beoordelen hoe de ondergrond reageert op licht. Afhankelijk van wat dit eerste proces uitwijst, kan er een geschikte laserinstelling worden geselecteerd en getest. Na het laseren moet met behulp van een reeks wetenschappelijke technologieën worden beoordeeld hoe het materiaal het proces heeft doorstaan en wat de codeerkwaliteit is. De codeerkwaliteit wordt geanalyseerd met behulp van barcodesystemen en cameravalidatie. Krachtige 3D-microscopen stellen vast welke impact de laser op de ondergrond heeft gehad.
Omdat geschiktheid voor coderen en printen van materialen geen onderdeel vormt van de materiaalspecificatie voor verpakkingsleveranciers, komt het wel eens voor dat de samenstelling van het materiaal licht wordt gewijzigd. Dat de ondergrond anders is, kan komen doordat een bepaald bestanddeel niet beschikbaar is, maar ook doordat men kosten wil besparen. Zo ontstaat een sneeuwbaleffect dat invloed heeft op de codering en zelfs tot productieonderbrekingen kan leiden. Door samen te werken met een vertrouwde codeer- en markeerpartner hebben organisaties toegang tot actuele materiaalinformatie. Zo kunnen ze nagaan waarom bepaalde ondergronden helderder codes van betere kwaliteit opleveren. En nog belangrijker: ze kunnen ervan op aan dat eventuele oorzaken snel worden geïdentificeerd.
Wereldwijd verandert de kijk op duurzaamheid. Merken beginnen het voortouw te nemen. Zo laten grote producenten hun groene koerswijziging al zien door alternatieve verpakkingssoorten op basis van aardolie te verkennen als vervanging voor plastic. Toch is duurzaam design niet altijd commercieel haalbaar, hoe graag we dat ook willen. Het is belangrijk om de beschikbare opties te begrijpen en de optimale codeeroplossing te vinden door uitvoerig te testen Hierdoor kunnen bedrijven blijven concurreren zonder aan kwaliteit of meerwaarde in te boeten. Op die manier kunnen verpakkingen onderdeel zijn van de oplossing, in plaats van dat ze duurzaamheid in de weg staan.
