Bioplastic is biologisch afbreekbaar of volledig composteerbaar, zeggen de producten. Maar dat klopt niet. In de praktijk gaat het bioplastic in Vlaanderen gewoon de verbrandingsoven in. Festivalbekers, wikkels rond tijdschriften, verpakkingen en zakjes zijn steeds vaker van bioplastic. Ze zijn gemaakt van gewassen zoals maïs of aardappelen en zorgen dus netto niet voor CO2-uitstoot. De meeste bioplastics claimen biologisch afbreekbaar of composteerbaar te zijn.
Dat betekent dat bacteriën en schimmels het product kunnen afbreken en herleiden tot water, CO2 en biomassa. Toch mag je dit plastic niet op de composthoop of in de natuur gooien. De omgevingstemperatuur is vaak niet hoog genoeg om het afbraakproduces in gang te zetten.
Als de composthoop zuurstofarm is, kan bovendien methaan vrijkomen, en dat broeikasgas heeft een veel groter opwarmingspotentieel dan CO2, wat betekent dat bioplastics in dat geval meewerken aan de opwarming van de aarde.
Geen sprake van recyclage
Het plastic is alleen composteerbaar in een grote installatie waar de temperatuur hoog oploopt. Maar om in zo’n installatie terecht te komen, moet het bioplastic uiteraard gescheiden worden van het ander huishoudelijk afval. In Vlaanderen mag het bioplastic met het ‘OK compost’-logo echter niet in de gft-bak. Het gaat dus samen met het restafval de verbrandingsoven in, geeft afvalmaatschappij OVAM toe. Ook van recycling is geen sprake.
Bron: Het Belang van Limburg