Onderzoekers van de UGent werken aan een nieuw soort plastic dat wordt aangemaakt door bacteriën die stoffen uit afval omzetten naar plastic. Dit plastic kan ingezet worden als verpakking voor voedingswaren. De stof waarvan het nieuwe plastic gemaakt wordt, heet voluit polyhydroxybutyraat, afgekort PHB. Om PHB te kunnen aanmaken, zijn bacteriën nodig: zij kunnen in hun metabolisme de nodige stoffen produceren die als basis voor plastic kunnen dienen.
Professor Marjan De Mey legt uit: “De bacterie zet suiker uit afval om tot minuscule korreltjes PHB en slaat die op in zijn cellen. In ons labo doen we die cellen barsten en zuiveren we de korreltjes, zodat ze kunnen dienen als basis voor plastic.” Die bacteriën groeien op afval. “Dat kan allerlei afval zijn, zolang er maar suiker of koolstof in zit. Bijvoorbeeld plantenafval, of simpelweg papier. De cellulose in papier is namelijk een suiker en geeft de bacteriën energie.”
PHB kan, net als andere plastics uit alternatieve grondstoffen, gebruikt worden als verpakkingsmateriaal voor voeding, zo bleek uit het doctoraatsonderzoek van Nanou Peelman (UGent). Daarin ging ze na hoe goed deze verpakkingen de voeding beschermen en hoe goed ze tegen hitte kunnen. “Plastic kan al uit veel alternatieve stoffen gemaakt worden”, vertelt professor Peter Ragaert, die het onderzoek begeleidde. “Bijvoorbeeld uit maïs, aardappelen of suikerriet, maar ook meer recent uit bijvoorbeeld nevenstromen van de voedingsindustrie of zelfs afval. Uit ons onderzoek bleek dat heel wat van deze plastics de nodige functionaliteit bezitten om gebruikt te worden als verpakking voor voeding en ze dezelfde houdbaarheid kunnen garanderen als plastics op basis van aardolie.”
Zo bleek PHB hitteresistent, wat belangrijk is voor de verpakking van bijvoorbeeld opwarmmaaltijden. Omdat je PHB uit afval kan halen, is het een goed alternatief voor plastic op basis van aardolie. Bovendien is het ook composteerbaar. Op dit moment is de productie van PHB nog vrij duur, waardoor het voor de industrie nog een vrij onbekend materiaal is. “Er zijn nog veel toekomstmogelijkheden voor dit nieuw soort plastic”, besluit professor Ragaert.
Het doctoraatsonderzoek van Nanou Peelman kaderde binnen twee Pack4Food-projecten met financiële steun van VLAIO en van de industrie en in samenwerking met verschillende Vlaamse onderzoeksinstellingen.
Kijk voor meer informatie op www.ugent.be.