Jaarlijks wordt in Nederland per persoon 150 euro aan goed voedsel weggegooid. Dat is ongeveer een tiende van wat de gemiddelde Nederlander aan voeding uitgeeft, ofwel meer dan een maand aan eten de prullenbak in. En dat is zonde van het voedsel, maar ook van de grondstoffen, het landgebruik en de energie die bij de productie van voedsel komt kijken. Bovendien gaat de productie en bewerking van voedsel gepaard met de uitstoot van broeikasgassen. De voedselverspilling in de Europese Unie (EU) is goed voor 170 miljoen ton CO2 uitstoot. Dat is ongeveer gelijk aan de totale CO2-uitstoot van Nederland.
Door voedselverspilling terug te dringen kan de uitstoot van broeikasgassen gereduceerd worden. Daarnaast raakt voedselverspilling wereldproblematiek, zoals voedselzekerheid, ondervoeding en kwaliteit van voeding. In Europa zijn naar schatting 43 miljoen mensen die om de dag een kwalitatief goede maaltijd missen, omdat ze zich dit niet kunnen veroorloven. Kortom, het voorkomen van voedselverspilling is goed voor mens en maatschappij. Om die reden heeft Nederland zich in lijn met de Verenigde Naties als doel gesteld om per 2030 de voedselverspilling met 50 procent terug te dringen.
Om dit voor elkaar te krijgen, trekt de overheid tussen 2018 en 2021 zeven miljoen euro uit. Hiermee wil de overheid bij zowel bedrijven als bij consumenten voedselverspilling reduceren. Het halveren van de voedselverspilling door de hele keten is een grote opgave, maar is niet onmogelijk. Wereldwijd zijn er al veel voorbeelden van bedrijven die er in slagen voedselverspilling terug te dringen. Maar niet alle maatregelen kunnen op steun van consumenten rekenen. Deze gevoelige maatregelen kunnen weliswaar verspilling terugdringen, maar hebben via een andere weg nadelige gevolgen voor consument, ondernemer of maatschappij.
